Website o naslijeđu Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju

Od zatvaranja MKSJ-a 31. decembra 2017., Mehanizam održava ovaj website u okviru svoje misije očuvanja i promovisanja naslijeđa međunarodnih krivičnih sudova UN-a.

 Posjetite website Mehanizma.

General Philippe Morillon




General Philippe Morillon bio je komandant Zaštitnih snaga Ujedinjenih nacija  (UNPROFOR) u Bosni i Hercegovini od 1992. do 1993. godine.


General Philippe Morillon opisuje razgovor koji je vodio sa Slobodanom Miloševićem krajem marta 1993. godine, u kom je apelirao na Miloševića da spriječi humanitarnu katastrofu koja je prijetila Srebrenici, zaštićenoj zoni UN-a u istočnom dijelu Bosne i Hercegovine: 

Pitanje: Da li je situacija u Srebrenici u jednom trenutku postala toliko očajna da ste odlučili da odete u Beograd i da sa gospodinom Miloševićem razgovarate o tome šta se dešava u Srebrenici?
Odgovor:
Da, ja sam od samog početka znao da je jedina osoba koja može da pomogne da spasim te ljude gospodin Milošević. Otišao sam do njega i rekao sam mu – vrlo dobro se sjećam toga: “Već se pojavila jedna mrlja na zastavi vaše republike. Vjerujte mi, ako ne učinite sve da mi pomognete da deaktiviram tu strašnu bombu koja danas prijeti cjelokupnom stanovništvu Srebrenice zbog stepena mržnje koji se tu razvio, imaćete još veću mrlju na vašoj reputaciji i svjetska javnost  vam to neće oprostiti.”

General Philippe Morillon pružio je dokaze da su snage Savezne Republike Jugoslavije, a ne samo snage vojske bosanskih Srba, učestvovale u granatiranju grada Srebrenice:

"Pitanje: … Što se tiče artiljerijskog bombardovanja, šta ste u tom trenutku znali o artiljeriji iz Srbije koja je djelovala po Srebrenici i okolnim područjima?
Odgovor: Sa mnom je bila jedna manja ekipa posmatrača i zahvaljujući njima upoznat sam sa time da kako se ofanziva pokrene, da ona dobija podršku artiljerijske vatre sa druge strane Drine, dakle sa teritorije Savezne Republike Jugoslavije.

Osim toga, vi znate da je u dva navrata došlo do vazdušnih napada od strane neidentifikovanih aviona, koji nisu imali jasna obilježja, i koji su bombardovali linije fronta i, još jednom, bila je riječ o napadima iz Srbije. Takođe sam obaviješten o ličnim kartama dvojice srpskih vojnika. Jedan je bio pripadnik policije sa prebivalištem u Republici Srbiji, a imao je dozvolu da se kreće u području Srebrenice. Druga lična karta je pripadala drugom srpskom vojniku.

Dakle, to je bilo nekoliko elemenata koji su potkrijepili uvjerenje koje sam imao da sve ono šta se događa u toj zoni ima podršku savezne vojske. To nikoga nije iznenadilo, jer je postojao zajednički cilj između te vojske i vojske bosanskih Srba, Mladićevih [komandant vojske bosanskih Srba Ratko Mladić]  Srba."

General Philippe Morillon imao je sastanke s vojnim i političkim vođama zaraćenih strana bar jednom sedmično u periodu dok je bio komandant Zaštitnih snaga Ujedinjenih nacija (UNPROFOR) u Bosni i Hercegovini. Pružio je dragocjene dokaze da je Slobodan Milošević bio obaviješten o strašnim okolnostima koje su vladale u zaštićenoj zoni UN-a Srebrenici, u istočnoj Bosni i Hercegovini.

General Morillon je svjedočio da je mandat UNPROFOR-a u Bosni i Hercegovini u suštini bio da podrži dostavu humanitarne pomoći, “kako stotine hiljada stanovnika Bosne i Hercegovine koji su se sklonili u enklave, koje su bile pod opsadom, i koji nisu imali nikakva sredstva za preživljavanje ne bi umrle od gladi ili izloženosti.” Srebrenica je bila jedna od tih enklava u kojima je vladala prava humanitarna kriza, u šta se general Morillon mogao lično uvjeriti prilikom posjete okupiranom gradu u martu 1993. godine. Svjedočio je da je tom prilikom vidio “stepen … krajnje bijede sa realnim rizikom da bude ubijeno na desetine hiljada ljudi.”

Kao i drugi predstavnici međunarodne zajednice koji su svjedočili pred Međunarodnim sudom, general Morillon podržao je tvrdnju optužbe da je Slobodan Milošević bio taj kom se trebalo obratiti kako bi se postigli rezultati na terenu u Bosni i Hercegovini. General Morillon je svjedočio da je otišao kod Slobodana Miloševića kako bi ga privolio da interveniše u situaciji u Srebrenici jer je osjećao da je komandant vojske bosanskih Srba Ratko Mladić, koji je po njegovim riječima “bio jedini istinski nosilac vlasti na teritoriji Republike Srpske [entitet pod kontrolom bosanskih Srba u istočnom dijelu Bosne i Hercegovine],” “bio spreman da slijedi naređenja iz Beograda.”

Svjedočenje generala Morillona pružilo je i važne dokaze da je Jugoslavija podržavala operacije etničkog čišćenja u Srebrenici. Kao što se vidi iz gore navedenog odlomka iz njegovog svjedočenja, on je sudu ispričao da je Srebrenica granatirana s teritorije Jugoslavije i da su vršeni vazdušni napadi koji su takođe dolazili sa jugoslovenske strane rijeke Drine. 

Osim toga, general Morillon je svjedočio o napadima snaga bosanskih Muslimana na srpska sela oko Srebrenice 7. januara 2003. na pravoslavni Božić. Morillon je izjavio da su ti napadi “izazvali izuzetno visok stepen mržnje u tom području,” zbog čega se cjelokupno srpsko stanovništvo tog područja “bunilo na samu pomisao da bi se dostavom humanitarne pomoći moglo pomoći stanovništvu” u Srebrenici. Nakon što je vidio leševe srpskih žrtava bačene u jednu rupu u jednom od sela koja su pretrpjela Orićeve napade, Morillon je rekao da je shvatio “kako je došlo do tog paklenog spleta  krvi i osvete [aludira na knjigu dopisnika New York Timesa Chucka Sudetića, pod nazivom Krv i osveta], i shvatio sam da to vodi do situacije kada sam se lično plašio da može da se dogodi najgore ako bosanski Srbi uđu u enklave i Srebrenicu.”

Oficir francuske vojske, general Phillipe Morillon bio je zamjenik komandanta Zaštitnih snaga Ujedinjenih nacija (UNPROFOR) za Hrvatsku od marta do septembra 1992. godine.  Zatim je postavljen za komandanta UNPROFOR-a za Bosnu i Hercegovine i na toj dužnosti je ostao do jula 1993. godine. U vrijeme svog svjedočenja 2004. godine, general Morillon bio je poslanik u Evropskom parlamentu. 

General Philippe Morillon je svjedočio 12. februara 2004. Pročitajte cjelokupan tekst njegovog svjedočenja.

(Transkripte ustupio Fond za humanitarno pravo)