MEĐUNARODNI KRIVIČNI SUD ZA
BIVŠU JUGOSLAVIJU

PREDMET BR. IT-01-42

TUŽILAC
MEĐUNARODNOG SUDA
PROTIV
PAVLA STRUGARA
MIODRAGA JOKIĆA
VLADIMIRA KOVAČEVIĆA

Tužilac Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, na osnovu svojih ovlašćenja iz člana 18 Statuta Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (u daljem tekstu: Statut Međunarodnog suda), optužuje:

PAVLA STRUGARA, MIODRAGA JOKIĆA
i VLADIMIRA KOVAČEVIĆA

za  KRŠENJA ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kako sledi:

OPTUŽENI:

1. Pavle STRUGAR je rođen 13. jula 1933. u Peći na današnjem Kosovu. Diplomirao je na Vojnoj akademiji kopnene vojske 1952. godine, a nakon toga je obavljao razne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (u daljem tekstu: JNA) u Socijalističkoj Republici Sloveniji i Socijalističkoj Republici Srbiji. Kasnije je unapređen u čin general-majora i imenovan za komandanta Vojne akademije kopnene vojske. Godine 1989. postao je komandant snaga Teritorijalne odbrane u Socijalističkoj Republici Crnoj Gori. U decembru 1989. unapređen je u čin general-pukovnika. U oktobru 1991. imenovan je za komandanta 2. operativne grupe, koju je JNA oformila da bi vodila vojnu kampanju na području Dubrovnika u Republici Hrvatskoj (u daljem tekstu: Hrvatska). Godine 1993. penzionisan je kao oficir Vojske Jugoslavije (u daljem tekstu: VJ).

2. Miodrag JOKIĆ je rođen 1935. godine u opštini Valjevo u današnjoj Srbiji. Diplomirao je na jugoslovenskoj Vojnopomorskoj akademiji, a posle toga je obavljao razne dužnosti u Jugoslovenskoj ratnoj mornarici. U decembru 1986. unapređen je u čin kontra-admirala. Decembra 1989. godine postavljen je na dužnost republičkog sekretara za narodnu odbranu u Socijalističkoj Republici Srbiji. Godine 1990. unapređen je u čin vice-admirala. Godine 1991. imenovan je za komandanta 9. vojnopomorskog sektora (Boka Kotorska) (u daljem tekstu: 9. VPS). Godine 1992. penzionisao se kao oficir Jugoslovenske ratne mornarice.

3. Vladimir KOVAČEVIĆ, zvani "Rambo", rođen je 15. januara 1961. godine u Nikšiću, Socijalistička Republika Crna Gora. Diplomirao je 1985. godine  na jugoslovenskoj Vojnoj akademiji kopnene vojske. U jesen 1991. godine, kao kapetan prve klase, postavljen je za komandanta 3. bataljona 472. (trebinjske) motorizovane brigade JNA. Ta jedinica bila je potčinjena komandi 9. VPS-a.

INDIVIDUALNA KRIVIČNA ODGOVORNOST

4. Kao komandant 2. operativne grupe JNA, oformljene radi vođenja dubrovačke kampanje, general Pavle STRUGAR je vršio i de jure i de facto vlast nad snagama pod svojom komandom.

5. Kao komandant 9. VPS-a JNA, admiral Miodrag JOKIĆ je vršio i de jure i de facto vlast nad kopnenim i mornaričkim snagama pod svojom komandom.

6. Kao komandant 3. bataljona, jedinice iz sastava Trebinjske brigade potčinjene komandi 9. VPS-a, Vladimir KOVAČEVIĆ je vršio i de jure i de facto vlast nad snagama pod svojom komandom.

7. Razne formacije i jedinice JNA koje su učestvovale u dubrovačkoj kampanji bile su potčinjene 2. operativnoj grupi. Komandant te operativne grupe bio je general-pukovnik Pavle STRUGAR. Komanda Operativne grupe bila je u Trebinju, u Socijalističkoj Republici  Bosni i Hercegovini. Celokupna struktura, kao i jedinice koje su bile pod komandom optuženih, navedene su u Prilogu III, koji je priložen uz ovu izmenjenu optužnicu i njen je deo.

8. Kao oficiri na komandnim dužnostima u JNA, Pavle STRUGAR, Miodrag JOKIĆ i Vladimir KOVAČEVIĆ bili su dužni da poštuju propise JNA sadržane u "Strategiji oružane borbe" (iz 1983), "Zakonu o opštenarodnoj odbrani" (iz 1982), "Zakonu o službi u oružanim snagama" (iz 1985), "Pravilu službe" (iz 1985) i "Propisima o primeni međunarodnog ratnog prava u Oružanim snagama SFRJ" (iz 1988). Ti propisi regulisali su uloge i odgovornost oficira JNA, definisali njihov položaj u komandnom lancu i obavezivali ove oficire, kao i njihove podređene, da poštuju ratno pravo.

OPŠTI NAVODI

9. Sve radnje i propusti za koje tereti ova izmenjena optužnica desili su se od 1. oktobra do zaključno 31. decembra 1991. godine na teritoriji Hrvatske.

10. Tokom čitavog perioda na koji se odnosi ova izmenjena optužnica, u Hrvatskoj je postojalo stanje oružanog sukoba. Dana 25. juna 1991. godine Hrvatska je proglasila nezavisnost od SFRJ i 8. oktobra 1991. godine postala nezavisna država. Zaključno do 7. oktobra 1991. godine, oružani sukob bio je unutrašnjeg karaktera. Od 8. oktobra 1991. godine u Hrvatskoj postojao je međunarodni oružani sukob i delimična okupacija.

11. Tokom čitavog perioda na koji se odnosi ova izmenjena optužnica, Pavle STRUGAR, Miodrag JOKIĆ i Vladimir KOVAČEVIĆ bili su dužni da se pridržavaju zakona i običaja oružanih sukoba, uključujući Ženevske konvencije iz 1949. godine i njihove Dopunske protokole.

12. Pavle STRUGAR, Miodrag JOKIĆ i Vladimir KOVAČEVIĆ individualno su odgovorni za krivična dela za koja ih tereti ova izmenjena optužnica, na osnovu člana 7(1) Statuta Međunarodnog suda. Individualna krivična odgovornost uključuje planiranje, podsticanje, naređivanje, činjenje ili pomaganje i podržavanje na druge načine planiranja, pripremanja ili izvršenja bilo kojeg od zločina navedenih u članovima 2 do 5 Statuta Međunarodnog suda. U vezi sa Pavlom STRUGAROM i Miodragom JOKIĆEM, i samo sa njima, kada u ovoj izmenjenoj optužnici koristi reč "počinio", tužilac ne podrazumeva da su oni fizički izvršili bilo koji od zločina za koji se lično terete.

13. Pavle STRUGAR, Miodrag JOKIĆ i Vladimir KOVAČEVIĆ, u vreme dok su bili na položaju nadređene vlasti, kako je izloženo u prethodnim paragrafima, takođe su, ili alternativno, krivično odgovorni za dela svojih podređenih, na osnovu člana 7(3) Statuta Međunarodnog suda. Nadređeni je odgovoran za dela svojih podređenih ako je znao ili je bilo razloga da zna da se njegovi podređeni spremaju da počine takva dela ili da su ih već počinili, a nadređeni nije preduzeo nužne i razumne mere da ta dela spreči ili da kazni njihove počinioce.

14. Za potrebe ove izmenjene optužnice, kada se u vezi sa Pavlom STRUGAROM, Miodragom JOKIĆEM i Vladimirom KOVAČEVIĆEM koristi izraz "delujući individualno ili u dogovoru sa drugima", reč "drugi" odnosi se samo na trojicu saoptuženih i njihove podređene, ili na druga lica iz istog komandnog lanca.

TAČKE OPTUŽBI:

15. Od 1. oktobra 1991. do zaključno 31. decembra 1991. godine, Pavle STRUGAR, Miodrag JOKIĆ i Vladimir KOVAČEVIĆ, delujući individualno ili u dogovoru sa drugima, učestvovali su u dolenavedenim zločinima, tokom 1. oktobra 1991. započete vojne kampanje na teritoriju opštine Dubrovnik u njenim granicama iz 1991. godine (u daljem tekstu: dubrovačka regija). Ta regija je obuhvatala delove hrvatske obale između grada Neuma na severu, Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine na severu i istoku, te crnogorske granice na jugoistoku.

16. Snage JNA pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući snage pod komandom Miodraga JOKIĆA i Vladimira KOVAČEVIĆA,  napade na dubrovačku regiju u Hrvatskoj vršile su iz Republike Crne Gore, Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine i sa Jadranskog mora. Snage kojima su oni komandovali sastojale su se od redovnih kopnenih i mornaričkih jedinica JNA, kao i jedinica Teritorijalne odbrane iz Republike Crne Gore i Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine, paravojnih jedinica, jedinica policije i specijalne policije koje su bile potčinjene JNA. Napadu sa kopna prethodila je pomorska blokada Jugoslovenske ratne mornarice, a bio je propraćen bombardovanjem saobraćajnica i elektro-instalacija iz vazduha. JNA je osvojila teritoriju jugoistočno i severozapadno od grada Dubrovnika i praktično zatvorila obruč oko grada.

TAČKE 1-3

(UBISTVO, OKRUTNO POSTUPANJE, NAPADI NA CIVILE)

17. Pozivom na paragrafe 1-16, tužilac ih ponovo navodi i uvrštava u tačke 1-3.

18. Od 1. oktobra 1991. do 6. decembra 1991. godine, Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ, delujući individualno ili u dogovoru sa drugima, planirali su, naredili, počinili ili na druge načine pomagali i podržavali protivpravno artiljerijsko i minobacačko granatiranje grada Dubrovnika koje su vršile snage pod njihovom komandom. Zbog ovog protivpravnog granatiranja živote su izgubila 42 civila, a sto sedamdeset sedam civila je ranjeno. Imena smrtno stradalih i ranjenih navedena su u Prilozima I i II, koji su priloženi uz ovu izmenjenu optužnicu i njen su deo.

19. Radnje granatiranja grada Dubrovnika i njegove okoline počinili su vojnici JNA koji su kontrolisali uzvišenja istočno i severno od Dubrovnika. Sa Žarkovice i drugih lokacija iznad Dubrovnika, snage JNA imale su neometani pogled na grad. Radnje protivpravnog granatiranja grada  snage JNA su vršile sa tih položaja i sa ratnih brodova na moru. Kampanja  granatiranja, opisana u paragrafu 18 gore, uključivala je, među ostalima, sledeće incidente:

20. Dana 7. oktobra 1991. godine, snage JNA pod komandom  Pavla STRUGARA, uključujući snage pod komandom Miodraga JOKIĆA, granatirale su Mokošicu, stambeno naselje u predgrađu Dubrovnika. U granatiranju JNA na ulazu u sklonište Civilne zaštite u Mokošici  poginulo je sedam civila. U blizini istog skloništa poginula su još dva civila. Imena smrtno stradalih navedena su u Prilogu I, koji je priložen uz ovu izmenjenu optužnicu i njen je deo.

21. Od 9. do zaključno 12. novembra 1991. godine, snage JNA pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući snage pod komandom Miodraga JOKIĆA, protivpravno su granatirale sve delove grada Dubrovnika. U granatiranju JNA poginulo je jedanaest civila, a sedamdest civila je ranjeno. Imena smrtno stradalih i ranjenih navedena su u Prilozima I i II, koji su priloženi uz ovu izmenjenu optužnicu i njen su deo.

22. Dana 6. decembra 1991. godine, snage JNA pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući snage pod komandom Miodraga JOKIĆA, protivpravno su granatirale sve delove grada Dubrovnika. U granatiranju JNA poginulo je dvanaest civila, a trideset četiri civila je ranjeno. Imena smrtno stradalih i ranjenih navedena su u Prilozima I i II, koji su priloženi uz ovu izmenjenu optužnicu i njen su deo.

23. Alternativno, Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ su znali ili je bilo razloga da znaju da snage JNA pod njihovom komandom, rukovodstvom i/ili kontrolom, ili njima potčinjene snage, čine dela opisana u paragrafima 20, 21 i 22 gore, ili da su ih već počinile. Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ nisu preduzeli nužne i razumne mere da ta dela spreče ili da kazne njihove počinioce.

Tim radnjama i propustima, Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ učestvovali su u:

Tačka 1:       ubistvu, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisanom zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivom po članovima 3 i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 2: okrutnom postupanju, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisanom zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivom po članovima 3 i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 3: napadima na civile, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisanom članom 51(2) Dopunskog protokola I i članom 13(2) Dopunskog protokola II Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivom po članovima 3 i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE 4 - 6

(UBISTVO, OKRUTNO POSTUPANJE, NAPADI NA CIVILE)

24. Pozivom na paragrafe 1-16, tužilac ih ponovo navodi i uvrštava u tačke 4-6.

25. Vladimir KOVAČEVIĆ, delujući  individualno ili u dogovoru  sa drugima, planirao je, naredio, počinio ili na druge načine pomagao i podržavao protivpravno granatiranje svih delova grada Dubrovnika koje su 6. decembra 1991. godine izvršile snage JNA pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući snage pod komandom Miodraga JOKIĆA i Vladimira KOVAČEVIĆA. U granatiranju JNA živote je izgubilo dvanaest civila, a trideset četiri civila su ranjena. Imena smrtno stradalih i ranjenih navedena su u Prilozima I i II, koji su priloženi uz ovu izmenjenu optužnicu i njen su deo.

26. Alternativno, Vladimir KOVAČEVIĆ je  znao  ili je  bilo  razloga da zna da snage JNA pod njegovom komandom, rukovodstvom i/ili kontrolom, ili snage koje su mu potčinjene, čine dela opisana u paragrafu 25 gore ili su ih već počinile. Vladimir KOVAČEVIĆ nije preduzeo nužne i razumne mere da ta dela spreči ili da kazni njihove počinioce.

Tim radnjama i propustima, Vladimir KOVAČEVIĆ  je učestvovao u:

Tačka 4:       ubistvu, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisanom zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivom po članovima 3 i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 5: okrutnom postupanju, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisanom zajedničkim članom 3(1)(a) Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivom po članovima 3 i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 6: napadima na civile, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisanim članom 51(2) Dopunskog protokola I i članom 13(2) Dopunskog protokola II Ženevskih konvencija iz 1949, kažnjivim po članovima 3 i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE 7 - 9

(NEOPRAVDANO PUSTOŠENJE, PROTIVPRAVNI NAPADI NA CIVILNE OBJEKTE, UNIŠTAVANJE ILI HOTIMIČNO NANOŠENJE ŠTETE USTANOVAMA NAMENJENIM RELIGIJI, DOBROTVORNIM SVRHAMA I OBRAZOVANJU, UMETNOSTI I NAUCI, ISTORIJSKIM SPOMENICIMA I UMETNIČKIM I NAUČNIM DELIMA)

27. Pozivom na paragrafe 1-16, tužilac ih ponovo navodi i uvrštava u tačke 7-9.

28. Od 1. oktobra 1991. do zaključno 6. decembra 1991, Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ, delujući individualno ili u dogovoru sa drugima, planirali su, naredili, počinili ili na druge načine pomagali i podržavali uništavanje ili hotimično nanošenje štete stambenim objektima i drugim zgradama u gradu Dubrovniku.

29. Sa položaja JNA na uzvišenjima istočno i severno od Dubrovnika, snagama JNA pružao se neometani pogled na grad i okolinu. Sa tih položaja i sa ratnih brodova na moru, snage JNA pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući snage pod komandom Miodraga JOKIĆA, vršile su protivpravno granatiranje civilnih objekata u Dubrovniku.

30. Tokom napada na Dubrovnik od 1. oktobra 1991. do zaključno 6. decembra 1991. godine, na područje Starog grada palo je oko 1.000 granata koje su ispalile snage JNA. Ceo dubrovački Stari grad bio je pod zaštitom UNESCO-a kao deo svetske kulturne baštine. Niz zgrada u Starom gradu i kule na gradskim zidinama bile su obeležene simbolima propisanim Haškom konvencijom o zaštiti kulturnih dobara u slučaju oružanog sukoba (iz 1954).

31. Protivpravno granatiranje civilnih objekata u Dubrovniku izvršeno je, među ostalim, tokom sledećih napada:

• Granatiranje grada Dubrovnika 23. i 24. oktobra 1991. godine, kada je prvi put granatiran Stari grad.

• Granatiranje grada Dubrovnika od 8. do 13. novembra 1991. godine, kada su granatirani Stari grad, Lapad i Gruž. Oštećeno je više zgrada u Starom gradu, kao i drugi civilni objekti u drugim delovima grada.

• Granatiranje grada Dubrovnika 6. decembra 1991. godine, kada je posebno gađan Stari grad. U Starom gradu potpuno je uništeno najmanje šest zgrada: Palača - Od Sigurate 1 (festivalska palata), Palača - Od Sigurate 2, Palača Martinušić - Sv. Josipa 1, Palača - Od Puča 11, Palača - Od Puča 16, Palača Sorkočević - Miha Pracata 6, a oštećeno ih je još na stotine. U drugim delovima grada, naročito na Lapadu i na Babinom Kuku, teško su oštećeni ili uništeni i drugi civilni objekti.

• Tokom napada na Dubrovnik od 1. oktobra 1991. do zaključno 6. decembra 1991. godine, teško su oštećeni ili uništeni hoteli u kojima su bile smeštene izbeglice, uključujući hotel "Libertas" (na Boninovu), hotel "Lapad" (na Lapadu), "Dubrovnik Palace" (na Lapadu), hotel "Minčeta" (na Babinom Kuku), hotel "Petka" (u Gružu), hotel "Vis" (na Babinom Kuku), hotel "Plakir" (na Babinom Kuku), hotel "Bellevue" (na Boninovu), hotel "Argosy" (na Babinom Kuku), hotel "Tirena" (na Babinom Kuku), hotel "Argentina" (na Pločama), hotel "Adriatic" (na Lapadu) i hotel "Splendid" (na Lapadu).

32. Uništavanjem odnosno hotimičnim nanošenjem štete u oktobru, novembru i decembru 1991. uništene su ili oštećene građevine i objekti o kojim govori član 3(d) Statuta Međunarodnog suda. Te građevine i objekti uključuju, ali se ne ograničavaju na one navedene u Prilogu IV, koji je priložen uz ovu izmenjenu optužnicu i njen je deo.

33. Alternativno, Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ su znali ili je bilo razloga da znaju da snage JNA pod njihovom komandom, rukovodstvom i/ili kontrolom, ili njima potčinjene snage, čine dela opisana u paragrafima 29, 30 i 31 gore, ili da su ih već počinile. Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ nisu preduzeli nužne i razumne mere da ta dela spreče ili da kazne njihove počinioce.

Tim radnjama i propustima, Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ učestvovali su u:

Tačka 7:       pustošenju koje nije opravdano vojnom nuždom, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA,  kažnjivom po članovima 3(b) i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 8: protivpravnim napadima na civilne objekte, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisanim članom 52 Dopunskog protokola I Ženevskih konvencija iz 1949. i običajnim pravom, kažnjivim po članovima 3 i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 9: uništavanju ili hotimičnom nanošenju štete ustanovama namenjenim religiji, dobrotvornim svrhama i obrazovanju, umetnosti i nauci, istorijskim spomenicima i umetničkim i naučnim delima, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivom po članovima 3(d) i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE 10 - 12

(NEOPRAVDANO PUSTOŠENJE, PROTIVPRAVNI NAPADI NA CIVILNE OBJEKTE, UNIŠTAVANJE ILI HOTIMIČNO NANOŠENJE ŠTETE USTANOVAMA NAMENJENIM RELIGIJI, DOBROTVORNIM SVRHAMA I OBRAZOVANJU, UMETNOSTI I NAUCI, ISTORIJSKIM SPOMENICIMA I UMETNIČKIM I NAUČNIM DELIMA)

34. Pozivom na paragrafe 1-16, tužilac ih ponovo navodi i uvrštava u tačke 10-12.

35. Vladimir KOVAČEVIĆ, delujući individualno ili u dogovoru sa drugima, planirao je, naredio, počinio ili na druge načine pomagao i podržavao uništavanje ili hotimično nanošenje štete stambenim objektima i drugim zgradama u gradu Dubrovniku 6. decembra 1991. godine.

36. Snage JNA pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući snage pod komandom Miodraga JOKIĆA i Vladimira KOVAČEVIĆA, protivpravno su granatirale civilne objekte u Dubrovniku, gađajući posebno Stari grad. U Starom gradu potpuno je uništeno najmanje šest zgrada: Palača - Od Sigurate 1 (festivalska palata), Palača - Od Sigurate 2, Palača Martinušić - Sv. Josipa 1, Palača - Od Puča 11, Palača - Od Puča 16, Palača Sorkočević - Miha Pracata 6, a oštećeno ih je još na stotine. Teško su oštećeni ili uništeni i drugi civilni objekti u drugim delovima grada, a naročito na Lapadu i Babinom Kuku. Prilikom uništavanja odnosno hotimičnog nanošenja štete 6. decembra 1991. uništene su ili oštećene građevine i objekti o kojima govori član 3(d) Statuta Međunarodnog suda. Te građevine i objekti navedeni su u Prilogu IV, koji je priložen uz ovu izmenjenu optužnicu i njen je deo.

37. Alternativno, Vladimir KOVAČEVIĆ je znao ili je bilo razloga da zna da snage JNA pod njegovom komandom, rukovodstvom i/ili kontrolom, ili njemu potčinjene snage, čine dela opisana u paragrafu 36 gore ili su ih već počinile. Vladimir KOVAČEVIĆ nije preduzeo nužne i razumne mere da ta dela spreči ili da kazni njihove počinioce.

Tim radnjama i propustima, Vladimir KOVAČEVIĆ učestvovao je u:

Tačka 10:     pustošenju koje nije opravdano vojnom nuždom, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA,  kažnjivom po članovima 3(b) i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 11:     protivpravnim napadima na civilne objekte, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, sankcionisanim članom 52 Dopunskog protokola I Ženevskih konvencija iz 1949. i običajnim pravom, kažnjivim po članovima 3 i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 12:     uništavanju ili hotimičnom nanošenju štete ustanovama namenjenim religiji, dobrotvornim svrhama i obrazovanju, umetnosti i nauci, istorijskim spomenicima i umetničkim i naučnim delima, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivom po članovima 3(d) i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

TAČKE 13 - 15

(BEZOBZIRNO RAZARANJE SELA, UNIŠTAVANJE ILI HOTIMIČNO NANOŠENJE ŠTETE USTANOVAMA NAMENJENIM OBRAZOVANJU I RELIGIJI, PLJAČKANJE JAVNE ILI PRIVATNE IMOVINE)

38. Pozivom na paragrafe 1-16, tužilac ih ponovo navodi i uvrštava u tačke 13-15.

39. U oktobru 1991. godine, snage JNA pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući snage pod komandom Miodraga JOKIĆA, osvojile su i okupirale hrvatsku teritoriju u blizini grada Dubrovnika. Taj deo dubrovačke regije obuhvatao je, u celosti ili delom, Konavle, Župu dubrovačku i Primorje.

40. Nakon što su snage JNA okupirale gorepomenuta područja oko Dubrovnika, vojnici pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući vojnike pod komandom Miodraga JOKIĆA, pljačkali su javnu, privrednu i privatnu imovinu na područjima koja su bila pod njihovom kontrolom. Među selima u kojima je došlo do pljačke bili su Dubravka i Slano. Pljačka je počela odmah nakon što su ova dva sela okupirana, 2. oktobra 1991. ili približno tog datuma, odnosno 4. oktobra 1991. ili približno tog datuma. Velik deo te imovine prebačen je  vojnim vozilima JNA u Republiku Crnu Goru, a nakon toga je vojska uvela mere da registruje i zadrži opljačkanu imovinu.

41. Vojnici JNA pod komandom Pavla STRUGARA, uključujući vojnike pod komandom Miodraga JOKIĆA, takođe su uništavali javne, privredne i verske objekte, kao i privatne stambene objekte u okolini Dubrovnika. Među selima na okupiranim područjima koja su pretrpela štetu velikih razmera ili bila potpuno razorena bila su i sledeća:

    • Brgat - JNA ga je okupirala 24. oktobra 1991. ili približno tog datuma, a u njemu su, pored ostalog, uništeni i neki verski objekti

    • Ćilipi - JNA ih je okupirala 6. oktobra 1991. ili približno tog datuma

    • Dubravka - JNA ju je okupirala 2. oktobra 1991. godine ili približno tog datuma

    • Gruda - JNA ju je okupirala 4. oktobra 1991. godine ili približno tog datuma, a u njoj su, pored ostalog, uništeni i neki verski objekti

    • Močići - JNA ih je okupirala 6. oktobra 1991. godine ili približno tog datuma

    • Osojnik - JNA ga je okupirala 12. oktobra 1991. godine ili približno tog datuma, a u njemu su, pored ostalog, uništeni i neki verski objekti

    • Slano - JNA ga je okupirala 4. oktobra 1991. godine ili približno tog datuma

    • Zvekovica - JNA ju je okupirala 7. oktobra 1991. godine ili približno tog datuma.

42. Alternativno, Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ su znali ili je bilo razloga da znaju da snage JNA pod njihovom komandom, rukovodstvom i/ili kontrolom, ili njima potčinjene snage, čine dela opisana u paragrafima 40 i 41 gore ili da su ih već počinile. Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ nisu preduzeli nužne i razumne mere da ta dela spreče ili da kazne njihove počinioce.

Tim radnjama i propustima, Pavle STRUGAR i Miodrag JOKIĆ učestvovali su u:

Tačka 13: bezobzirnom razaranju sela ili u pustošenju koje nije opravdano vojnom nuždom, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivom po članovima 3(b) i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 14:  uništavanju ili hotimičnom nanošenju štete ustanovama namenjenim obrazovanju ili religiji, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, kažnjivom po članovima 3(d) i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

Tačka 15:  pljačkanju javne ili privatne imovine, KRŠENJU ZAKONA I OBIČAJA RATOVANJA, delu kažnjivom po članovima 3(e) i 7(1) i 7(3) Statuta Međunarodnog suda.

DODATNE ČINJENICE

43. Grad Dubrovnik nalazi se na krajnjem jugoistoku Hrvatske, na obali Jadranskog mora. Teritorija opštine Dubrovnik, u granicama iz 1991. godine, obuhvatala je uski kopneni pojas dužine otprilike 200 kilometara, a širine između 500 metara i 15 kilometara. Opština je na severu i istoku graničila sa Socijalističkom Republikom Bosnom i Hercegovinom, a na jugoistoku sa Republikom Crnom Gorom.

44. Prema popisu stanovništva iz 1991. godine, opština Dubrovnik imala je 71.419 stanovnika, od čega 58.836 Hrvata (82,4%), 4.765 Srba (6,7%), 2.886 Muslimana (4,0%), 689 Crnogoraca (0.9%), 1.189 Jugoslovena (1,7%) i 3.054 ostalih, odnosno onih koji se nisu izjasnili (4,3%).

45. U Dubrovniku, koji postoji još od antike, nalazi se značajan broj istorijskih spomenika, umetničkih dela i sakralnih objekata koji čine kulturnu i duhovnu baštinu naroda. U Dubrovniku i susednim priobalnim područjima, Primorju koje leži severozapadno i Konavlima koji leže jugoistočno od grada, nalaze se istorijski gradovi i sela značajni za hrvatsku privredu i turizam.

46. U elaboratu koji je izradio Zavod za zaštitu spomenika kulture u saradnji s UNESCO-om, utvrđeno je da su 1991. i 1992. godine od 824 zgrade u Starom gradu projektilima pogođene 563 (odnosno 68,33%). Direktnim pogocima oštećeno je 438 krovova, a krhotinama projektila 262. Na fasadama zgrada i na popločanim ulicama i trgovima evidentirano je 314 direktnih pogodaka. Požari su u potpunosti uništili šest zgrada.

47. Godine 1993. Zavod za obnovu Dubrovnika je u saradnji s UNESCO-om izradio studiju sa ciljem da se utvrdi trošak obnove i popravaka zgrada u Starom gradu uništenih ili oštećenih u granatiranju JNA 1991. i 1992. godine. Ukupni troškovi restauracije javnih  i privatnih zgrada, verskih objekata, ulica, trgova i fontana, bedema, gradskih vrata i mostova procenjen je na 9.657.578 američkih dolara.

PRILOG I
CIVILI POGINULI U GRANATIRANJU
U DUBROVNIKU I NJEGOVOJ OKOLINI
OD 1. OKTOBRA DO 6. DECEMBRA 1991.

PRILOG II
CIVILI RANJENI I U GRANATIRANJU
U DUBROVNIKU I NJEGOVOJ OKOLINI
OD 1. OKTOBRA DO 6. DECEMBRA 1991.

PRILOG III
OPŠTA VOJNA STRUKTURA

Optuženi Pavle STRUGAR, kao komandant Druge operativne grupe JNA, sve vreme ili tokom raznih perioda na koje se odnosi ova izmenjena optužnica, komandovao je i/ili je na drugi način pod svojom operativnom kontrolom imao više kopnenih i mornaričkih jedinica JNA, jedinica Teritorijalne odbrane iz Republike Crne Gore i Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine, paravojnih jedinica, te jedinica policije i specijalne policije potčinjenih JNA. Među njima su, pored ostalih, bile sledeće cele jedinice ili delovi jedinica:

1. 37. korpus (Užice)

2. 2. korpus (Podgorica/Titograd)

3. 9. VPS (9. vojnopomorski sektor)

4. 472. motorizovana brigada (Trebinje)

5. 2. taktička grupa

 Optuženi Miodrag JOKIĆ, kao komandant 9. vojnopomorskog sektora JNA, sve vreme ili tokom raznih perioda na koje se odnosi ova izmenjena optužnica, komandovao je i/ili je na drugi način pod svojom operativnom kontrolom imao više kopnenih i mornaričkih jedinica JNA, jedinica Teritorijalne odbrane iz Republike Crne Gore i Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine, paravojnih jedinica, te jedinica policije i specijalne policije potčinjenih JNA. Među njima su, pored ostalih, bile sledeće cele jedinice ili delovi jedinica:

1. 472. motorizovana brigada (motorizovana brigada Trebinje)

2. 5. partizanska motorizovana brigada (Podgorica/Titograd)

3. 19. GMO (odred granične milicije Boka) 9. VPS-a

4. 107. OAG (obalna artiljerijska grupa) 9. VPS-a

5. POAD (pokretna obalna atiljerija) 9. VPS-a

6. jedinice Teritorijalne odbrane iz Herceg-Novog, Kotora, Tivta, Budve, Bara, Mojkovca, Bijelog Polja i Trebinja.

Optuženi Vladimir KOVAČEVIĆ, u vreme na koje se odnose optužbe protiv njega iz ove izmenjene optužnice, bio je komandant 3. bataljona 472. motorizovane brigade.

PRILOG IV (PDF dokument - 309KB)
ŠTETE NANESENE USTANOVAMA NAMENJENIM RELIGIJI, DOBROTVORNIM SVRHAMA I OBRAZOVANJU, UMETNOSTI I NAUCI, ISTORIJSKIM SPOMENICIMA I UMETNIČKIM I NAUČNIM DELIMA U DUBROVNIKU

OKTOBAR 1991. - DECEMBAR 1991.

SADRŽAJ

Deo 1 ........................... Štete van Starog grada, oktobar 1991.

Deo 2 ........................... Štete u Starom gradu, oktobar 1991.

Deo 3 ........................... Štete van Starog grada, novembar 1991.

Deo 4 ........................... Štete u Starom gradu, novembar 1991.

Deo 5 ........................... Štete van Starog grada, decembar 1991.

Deo 6 ........................... Štete u Starom gradu, decembar 1991.