Bivši tužioci

Carla Del Ponte je bila glavna tužiteljica Međunarodnog suda više od osam godina. Tokom njenog mandata, gotovo 100 optuženih dovedeno je u pritvor Međunarodnog suda, iako su najtraženije osobe koje je Međunarodni sud optužio, Radovan Karadžić i Ratko Mladić, i dalje u bjekstvu. Godine 2004., ona je potpisala posljednje optužnice Međunarodnog suda u skladu sa strategijom okončanja rada Suda.

Tužiteljica Del Ponte studirala je pravo u Bernu i Ženevi. Magistrirala je 1972. Nakon što je nekoliko godina sticala praktično obrazovanje na radnom mjestu u advokatskoj kancelariji u Luganu, 1975. je otvorila vlastitu advokatsku i notarsku kancelariju u Luganu i počela se baviti advokaturom.

U septembru 1981., gđa Del Ponte je imenovana za istražnog sudiju, a kasnije je postala javna tužiteljica u Okružnom tužilaštvu u Luganu. Kao odgovorna za istrage u predmetima finansijskog i privrednog kriminala, međunarodne trgovine drogom i organiziranog kriminala, stekla je temeljito znanje o međunarodnoj pravnoj pomoći u krivičnim pitanjima. Zajedno s pokojnim talijanskim istražnim sudijom Giovannijem Falconeom razotkrila je vezu između trgovine drogom u Italiji i švajcarskih perača novca.

Dana 1.  aprila 1994., gđa Del Ponte je imenovana za javnog tužioca Švajcarske. Takođe je bila član Federalne komisije za privredni kriminal.

Dana 11. avgusta 1999., Savjet bezbjednosti UN-a imenovao ju je na položaj tužiteljice Međunarodnih krivičnih sudova za bivšu Jugoslaviju i Ruandu. Ponovo je imenovana na položaj tužiteljice MKSJ-a s drugim četverogodišnjim mandatom u septembru 2003.

Gospođa Del Ponte je od januara 2008. do februara 2011. bila švicarski ambasador u Argentini.

Louise Arbour bila je tužiteljica Međunarodnog suda od oktobra 1996. do septembra 1999., u periodu kad je Međunarodni sud dosegao svoju zrelost i kad je došlo do ogromnog povećanja sudskih aktivnosti jer su desetine optuženih dovedene u pritvor Suda. Tužiteljica Arbour bila je ta koja je uvela upotrebu takozvanih “zapečaćenih optužnica” i ubijedila međunarodne organizacije prisutne u bivšoj Jugoslaviji da počnu hapsiti optužene.

Louise Arbour je diplomirala 1967. na Collège Régina Assumpta u Montrealu, a pravo je diplomirala (s izvrsnim uspjehom) 1970. na Pravnom fakultetu Univerziteta u Montrealu. Nakon stručnog ispita za primanje u Advokatsku komoru Quebeca, 1971. primljena je u tu komoru, a 1977. u Advokatsku komoru Ontarija. Akademska karijera Louise Arbour kulminirala je položajem vanrednog profesora i dekana Pravnog fakulteta Osgood Hall Univerziteta u Torontu, Kanada, 1987.

U decembru 1987., gđa Arbour imenovana je u Vrhovni sud Ontarija (High Court of Justice), a 1990. u Žalbeni sud Ontarija. Godine 1995., postavljena je na čelo službene istrage o radu zatvorskih službi Kanade, koja je pokrenuta na temelju prijava zatvorenica u ženskom zatvoru u Kingstonu, Ontario.

Godine 1996., Savjet bezbjednosti UN-a imenovao ju je za tužiteljicu međunarodnih krivičnih sudova za bivšu Jugoslaviju i Ruandu. Nakon što je tri godine radila kao tužiteljica, dala je ostavku kako bi prihvatila imenovanje na dužnost u Vrhovnom sudu Kanade.

Od 1. jula 2004. do 30. juna 2008. Louise Arbour je bila Visoki povjerenik Ujedinjenih nacija za ljudska prava.

Louise Arbour je primila počasne doktorate 27 univerziteta, kao i brojna odlikovanja i priznanja. Članica je mnogih uglednih profesionalnih društava i organizacija, a bila je i članica upravnih odbora mnogih drugih. Objavila je mnogo radova, kako na engleskom tako i na francuskom jeziku, o krivičnom pravu i drugim temama, a održala je i brojne govore o nacionalnom i međunarodnom krivičnom pravu. 

Richard Goldstone stupio je dužnost tužioca Međunarodnog suda u avgustu 1994. dok su sukobi u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini još trajali. Potpisao je prve optužnice Međunarodnog suda, uključujući optužnice protiv Radovana Karadžića i Ratka Mladića za genocid u Srebrenici i druga krivična djela širokih razmjera počinjena u  Bosni i Hercegovini. Radio je kao tužilac do 31. septembra 1996., a istovremeno je bio i tužilac Međunarodnog krivičnog suda za Ruandu.

Sudija Goldstone je stekao titulu diplomiranog pravnika i diplomu cum laude na Univerzitetu Witwatersrand 1962., nakon čega je radio kao advokat Advokatske komore u Johannesburgu. Godine 1976., imenovan je za višeg pravnog zastupnika, a 1980.  imenovan je za sudiju Vrhovnog suda Provincije Transvaal. Godine 1989., imenovan je za sudiju Žalbenog odjeljenja Vrhovnog suda. Od 1991. do 1994., bio je predsjedavajući Južnoafričke istražne komisije u vezi s javnim nasiljem i zastrašivanjem, koja je postala poznata kao Goldstoneova komisija.

Nakon rada na Međunarodnom sudu, sudija Goldstone vratio se na Ustavni sud Južnoafričke Republike, gdje je bio sudija od jula 1994. do oktobra 2003. Takođe je od avgusta 1999. do decembra 2001. bio predsjedavajući Međunarodne nezavisne istrage o Kosovu. U decembru 2001. imenovan je za kopredsjedavajućeg Međunarodne radne grupe za terorizam, koju je osnovalo Međunarodno udruženje pravnika. U aprilu 2004., generalni sekretar UN-a imenovao ga je u Nezavisni međunarodni odbor za istragu o iračkom programu Nafta za hranu.

Druge dužnosti sudije Goldstona uključuju i sljedeće: rektor Univerziteta Witwatersrand u Johannesburgu, guverner Hebrejskog univerziteta u Jerusalemu, nacionalni predsjednik Nacionalnog instituta za prevenciju kriminala i rehabilitaciju prijestupnika, predsjedavajući Upravnog odbora Instituta za ljudska prava Južnoafričke Republike, kao i predsjednik neprofitne organizacije iz oblasti obrazovanja World ORT i predsjedavajući Fondacije Bradlow, dobrotvorne fondacije iz oblasti obrazovanja. Član je upravnih odbora više organizacija, uključujući Human Rights Watch i Doktori za ljudska prava. Od 1999. do 2003. bio je član Međunarodne grupe savjetnika Međunarodnog komiteta Crvenog križa.

Sudija Goldstone je primio brojna međunarodna priznanja i počasne doktorate. Od početka 2004., gostujući je profesor na više prestižnih američkih pravnih fakulteta.
 

Ramon Escovar Salom iz Venecuele postavljen je za tužioca MKSJ u oktobru 1993., a tu dužnost je trebalo da preuzme u februaru 1994. Međutim, g. Escovar Salom je podneo ostavku pre nego što je uopšte preuzeo dužnost. Graham Blewitt je tada bio vršilac dužnosti zamenika tužioca do postavljenja Richarda Goldstonea za tužioca u julu 1994. godine.

Gospodin Escovar Salom je diplomirao pravo i odbranio doktorat iz političkih nauka na Centralnom univerzitetu Venecuele. Karijeru je započeo 1948. godine i u međuvremenu bio senator, a obavljao je veći broj ministarskih funkcija uključujući i funkciju ministra pravde (1964-1969).

Od 1986. do 1989, g. Escovar Salom obavljao je dužnost ambasadora svoje države u Francuskoj. Nakon toga je obavljao dužnost državnog tužioca do 1994. godine, kada je postavljen za ministra unutrašnjih poslova.

Tokom čitave karijere, g. Escovar Salom bio je u bliskom kontaktu sa akademskim institucijama.  Od 1958 do 1977, obavljao je nekoliko akademskih dužnosti na Centralnom univerzitetu Venecuele. Od 1979. do 1981. bio je stalni, a nakon toga, vanredni predavač Centra za međunarodne odnose Univerziteta Harvard. Godine 1982.  postavljen je za profesora na katedri Simon Bolivar Univerziteta u Kembrudžu. Takođe je bio član Akademije političkih i društvenih nauka Venecuele.